Ayçiçekleri büyümek ve gelişmek için gerekli olan enerjiyi üretebilmek amacıyla yüzlerini hep güneşe dönmeleri ile bilinirler. Gün boyu güneşin hareketlerini takip ederek doğudan batıya doğru hareket eder, gece tekrar doğuya yönelerek sabah güneşin doğmasını beklerler. Bizler de, insanlar olarak büyümemiz, gelişmemiz, hayatımızı anlamlı kılarak onu var olan tüm potansiyelimiz ile yaşayabilmek için yüzümüzü dünyaya dönmemiz gereklidir. Böylelikle, hem yaşama dair ihtiyacımız olan ilhamı ve zorluklarla başa çıkmak için gerekçelerimizi bulma şansımız olur hem de benzer zorluklar karşısında başka insanların başa çıkma deneyimlerinden görerek öğrenmiş oluruz. Gelişme sürecinde hava ve çevre koşulları ne kadar zorlayıcı olursa olsun, gereksinim duyduğu enerjiyi elde edebilmek için yüzünü asla güneşten çevirmeyen ayçiçekleri gibi, insanlar olarak yaşanılan hayat ne kadar zorlayıcı olsa da yüzümüzü dünyaya dönmekten ve onunla yüzleşmekten vazgeçmemeliyiz.