‘Deprem anında uyanıktım. Sarsıntı önce yavaş başladı, sonra her şey karardı’. O büyük felaketin ilk anlarını böyle hatırlıyor Kemal Ateş. Kendine geldiğinde ilk önce anne babasına seslendi. Depremin, ailesini ondan ayırdığını bilmeden. Ateş, ‘Sesleri gelmeyince anladım ama hiçbir şey yapamadım’ diye anlattı çaresizliğini.

Belinin soldan aşağısı ağır bir beton bloğun altında kalmıştı Kemal Ateş’in. Kıpırdayamıyordu. Depremin ilk anlarında hızla harekete geçip Hatay’a ulaşan ilk arama kurtarma ekiplerinden biri olan SGDD-ASAM Köpekli Arama Kurtarma Ekibi ile yolu ise 24 saat sonra kesişti. İçinde bulunduğu durumu, ‘Etraf o kadar karanlıktı ki gözlerim açık mı kapalı mı anlayamıyordum’ diye anlattı.

Saatler sürdü Kemal Ateş’i sıkıştığı yerden çıkarmak. Çıktığında ağır yaralıydı, hemen hastaneye kaldırıldı. Tedavisi hala devam ediyor. Haftanın 5 günü fizik tedaviye gidiyor. Kendisini kurtaran ekibe ulaşma isteği de hastanedeki tedavisinde aklına geldi. Tedavisi hafifleyip İstanbul’dan Ankara’ya geldiğinde ise ilk söylediği şey ise ‘Kurtarılma anımı çok hatırlamıyorum ama ekip üyelerinin sesleri hala aklımda. Bugün de zaten aklıma kazınan o seslerinden tanıdım ekiptekileri’ dedi Kemal Ateş.

Kemal Ateş’i kurtaran ekibin ekibin lideri Orhan Hınçal ve ekip üyeleri Murat Polat, Savaş Erdem ve Mert Yoleri 5 buçuk ay sonra SGDD-ASAM’ın Ankara’daki genel merkezinde buluştu.  Ortaya da işte bu unutulmaz fotoğraf karesi çıktı. Onlar artık can yoldaşı!